Een horrorfilm uit Zwitserland, hoe kom je er bij? Nou
eigenlijk via de hoofdrolspeelster Roxane Mesquida, die ik voor het eerst zag
in Marie Baie Des Anges, die me voor
het eerst echt opviel in À Ma Soeur
en die zo’n heerlijk rol speelde in het perverse Sheitan. Toen ik haar naam tegen kwam bij deze Zwitserse productie
was mijn interesse gewekt. Niet alleen vanwege Roxane, maar zeker ook vanwege
de combinatie horror en Zwitserland.
1975. Een pastoor wordt bungelend aan het koord van de
kerkklok gevonden. Zelfmoord, denkt men. Als hij ten grave is gedragen
verschijnt een mysterieus en verwilderd meisje dat niet kan praten. Een andere
pastoor denkt ze een duivelin is en probeert de bevolking op zijn hand te
krijgen, maar politieman Sebastian Reusch neemt haar in bewaring, c.q. onder
zijn hoede. Hij probeert uit te zoeken wie ze is en stuit daarbij op een
onopgeloste zaak uit 1950.
Ondertussen nemen we een kijkje in de bergen, waar boer
Erwin en zijn simpele knecht Albert een man uit de stad opvangen, die zijn liefdesverdriet
probeert te vergeten. Dat lukt aardig met zelfgestookte Absint en het maken van
een Sennentuntschi. Een legende verhaalt
over eenzame mannen die in de bergen behoefte kregen aan de ideale vrouw en
deze zelf maakten uit een bezem, wat stro en kleren. Ze kwam tot leven en nadat
de mannen zich tegoed hadden gedaan aan haar, nam de vrouw op gruwelijke wijze wraak.
Het verhaal van het dorp, de mannen in de bergen en Sennentuntschi komen aan het einde van de film samen.
Dit samenkomen duurt een flinke poos, want de film duurt
bijna twee uur en de eerste anderhalf uur biedt niet veel meer dan wat ik heb
verteld. Het gaat dus langzaam. Daarbij zijn de personages niet erg uitgewerkt
en hebben dus ook niet zo veel te bieden. Doorzetters worden echter beloond,
want uiteindelijk zit de film doordachter in elkaar dan verwacht en heeft een
uiterst macaber tintje. Ook leuk is dat je als oplettende kijker iets ziet wat
naar je gevoel niet klopt, maar je geeft er geen aandacht aan tot je aan het
eind een ‘aha’ momentje krijgt en het kwartje alsnog valt.
En Roxane? Ze komt uit Frankrijk en spreekt geen woord
Zwitsers. Dat hoeft ook niet in deze rol, dus dat scheelt.
Mooiste uitspraak: “Brenn du Hure Hexe”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten