dinsdag 28 oktober 2014

Boardwalk Empire


(5e seizoen, 8 afleveringen, 55 min, IMDb 8,7)

Het vijfde en helaas laatste seizoen met slechts acht afleveringen, waarin een zeer slimme en goed werkende kunstgreep is toegepast. Naast het doorlopende verhaal van Nucky’s volwassen leven wordt het verhaal van zijn verleden verteld, waardoor je een prachtig ‘rise and fall’ verhaal krijgt dat deze serie op zeer waardige wijze afsluit.

“They’re not so special, all they have is money”. Een quote uit het verleden waarin Nucky eerst als arme kleine jongen en later als man van enig aanzien zijn diensten trouw inzet voor één van de belangrijkste mannen van Atlantic City. Wie zien waar Nucky vandaan komt, wat zijn familie situatie was en hoe hij zich langzaam opwerkt aan de juiste kant van de wet die niet altijd zuiver en goed blijkt te zijn. Het geeft nog beter inzicht in wie Nucky Thompson nu eigenlijk is, geeft nog meer diepte aan zijn karakter, dat hem ondanks zijn criminele acties toch zo innemend maakt.

“Different dogs, same fucking bone”. Een quote uit het heden waarin Nucky de adem van de nieuwe garde in zijn nek voelt. De oude versus de nieuwe generatie, met beruchte namen, als Meyer Lansky, Lucky Luciano, Salvatore Maranzano, Benny Siegel, Al Capone, Johnny Torrio en Joe Masseria. De connectie met Cuba, waar de Baracadi rum vandaan moet komen, met Sally Wheet (Patricia Arquette). De connectie met de wereld van aandelen, via Arnold Rothstein (die we helaas niet meer terug zien) en Margaret Thompson, Nucky’s vrouw wiens aandeel nog van betekenis blijkt.

De serie komt ten einde, net als menig hoofdpersoon, als gevolg van bloederige afrekeningen. Een cirkel wordt rond gemaakt, op indringende en verrassende wijze. Het is jammer dat er een einde komt aan deze fantastische serie die van constant hoog niveau was.  

Nog even speciale vermelding voor de twee acteurs die jongere versies van Nucky spelen. De kind versie door Nolan Lyons, die dat uiterst volwassen en op indrukwekkende wijze doet en de jongeman versie door Marc Pickering, die onwerkelijk dichtbij Steve Buscemi’s versie zit.

“To the lost” (James 'Jimmy' Darmody)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten