Als Nick Dunne (Ben Affleck) thuis komt is zijn vrouw
verdwenen. Hij besluit de politie in te schakelen. Een onderzoek wordt in gang
gezet.
Nick lijkt niets te verbergen te hebben, geeft zijn
volledige medewerking aan het onderzoek, maar komt wat afstandelijk over,
terwijl er toch genoeg aan de hand is om je zorgen over te maken. En zo zijn er
meer aanwijzingen die nu niet direct in zijn voordeel spreken. De kijker ziet
ondertussen terugblikken aan de hand van een dagboek van Nick’s vrouw Amy (overtuigende
rol van Rosamund Pike) en haar visie op hoe hun relatie begon en ontwikkelde.
Je hebt al snel je oordeel klaar over Nick en Amy, net als de media die bovenop
de zaak duiken. Maar dit is een film van David Fincher en die zorgt er niet
alleen voor dat niets is wat het lijkt, maar dat wat er nog gaat komen de
verwachtingen zullen overtreffen.
De film laat qua verhaal een uiterst geraffineerd spel zien en
voedt dit met acteerprestaties op gelijke hoogte. Het laat zien hoe makkelijk
het is om gauw een oordeel klaar te hebben zonder fundering, maar dat de
fundering soms duivelser kan zijn dan verwacht. In maar liefst 2,5 uur ontpopt
zich een goed uitgedachte thriller (naar het boek/screenplay van Gillian Flynn)
in de geest van Hitchcock met een huwelijk als uitgangspunt. Dat er naar het
einde toe misschien iets te veel van de kijker wordt gevraagd inzake
geloofwaardigheid, wordt meer dan goed gemaakt door het goede spel van de cast.
Het is wel een film die meer het hoofd dan het hart
aanspreekt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten