Maps To The Stars

Als je mijn blog een beetje volgt heb je kunnen lezen dat David Cronenberg een belangrijke rol in mijn filmische opvoeding heeft vervuld. Na een lange reeks van indrukwekkende vernieuwende horrorfilms, was Naked Lunch de eerste film van hem die me niet kon boeien. Vanaf toen kende zijn films ups (A History Of Violence, Eastern Promises) en downs (Spider, A Dangerous Method) voor mij, met als dieptepunt een film waar ik echt niet doorheen kwam, Cosmopolis, waarbij ik op de helft gestopt ben, wat ik normaliter nooit doe. Het vuur werd echter weer ongelooflijk aangewakkerd tijdens mijn bezoek aan de mooie tentoonstelling over het werk van Cronenberg in Eye genaamd The Exhibition. Oog in oog staan met de ‘telepod’ uit The Fly, de televisie waaruit een hand met pistool verschijnt uit Videodrome, de ‘Gynecological Tools for Operating on Mutant Women’ uit Dead Ringers, de ‘Gristle gun’ en ‘MetaFlesh Game-Pod’ uit eXistenZ. Ik was dieper onder de indruk dan ik had verwacht en het bracht me terug naar mijn misschien wel favoriete film ontdekkingsperiode in mijn leven. Dus ja, ik heb zelfs een selfie gemaakt met die verdomde Mugwump uit Naked Lunch. Dat ik Cronenberg’s nieuwste film gewoon weer ga zien moge duidelijk zijn…

Maps To The Stars geeft een diabolische blik in ‘the lifestyle of the rich and famous’. Havana Segrand (Julianne Moore), een neurotische filmster op leeftijd met een aantal niet verwerkte trauma’s die in een film over haar (overleden) moeder de rol van haar moeder wil spelen. Benjie Weiss (Evan Bird), een over het paard getild kind-acteur die in het vervolg gaat spelen van de succesfilm waar hij stinkend rijk van is geworden, maar ook een respectloze eikel. Zijn vader Dr. Stafford Weiss (John Cusack), die met teksten als “I’m going to press on a personal history point” en “people don’t enter our lives just randomly, we call them” via zweverige manuele en psychotherapie de stress uit de sterren probeert te halen. Chauffeur Jerome Fontana (Robert Pattinson) die de Hollywoodsterren rond rijdt, maar zelf natuurlijk ook bezig is met acteren en schrijven, hoewel dat nog niet zo wil vlotten. En dan is daar ook de ietwat mysterieuze Agatha (Mia Wasikowska) die de persoonlijke assistent wordt van Havana, maar ook met een geheim rondloopt met alle gevolgen van dien.

Dit is een wereld waarin alles om uiterlijk, seks, geld en macht draait, je gewoon een Vicodin of Zoloft neemt als het even niet gaat, iedereen in therapie is en aan yoga doet, voornamelijk aan zichzelf denkt, bezig is met presteren, de glimlach van plastic is, de wereld je moet zien behalve als het je niet uitkomt en iedereen worstelt met persoonlijke demonen.

Cronenberg gebruikt misschien stereotypen, maar ze zijn wel van vlees en bloed. Hij schetst een wereld vol tragische en verknipte figuren. Iets afstandelijk, best grappig, duister en zeer fascinerend. Kortom, een film die zeker in mijn ‘ups’ lijstje zit.