Downton Abbey

(5e seizoen, 8 afleveringen, 60 min, IMDb 8,8)

“You have to take control of your feelings, before they take control of you”.

In het alweer vijfde seizoen van deze prachtige Britse serie zien we dat de tijden aan het veranderen zijn. De grandeur van vroeger moet plaats maken voor de realiteit van alledag. Dat betekent dat het beheer van het landgoed steeds zakelijker wordt en buiten de comfort zone moet gaan. Handel in graan, de bouw van huizen op een deel van de grond. Het geld moet ergens vandaan komen.

Het is ook niet meer vanzelfsprekend dat de gegoede klasse zoveel bedienden heeft. Gelukkig gaat het op Downton wat dat betreft nog goed. De verandering van de tijd brengt ook met zich mee dat de klassen zich meer mixen. Zo zorgt de schooljuf uit het dorp voor heel wat opwinding op het kasteel, zowel ten goede (keukenmeid Daisy krijgt les en er gaat een wereld voor haar open) als ten kwade (Robert Crawley ergert zich dood aan haar onaangepaste manier van doen). En anders komt die opwinding wel uit een andere hoek, zoals een brand of de aanschaf van een radio!

“Downton is catching up with the times we live in”.

Romantiek dan. Mary heeft maar liefst twee geïnteresseerden en misschien is het tijd om de rouwperiode achter zich te laten. Haar houding wordt echter steeds arroganter en onplezieriger, zeker ten opzichte van zus Edith, die het nog steeds moeilijk heeft met de verdwijning van haar grote liefde en het feit dat hun kind in het geheim bij een boerenstel is ondergebracht.

“A lack of compassion can be as vulgar as an excess of tears”.

Er zit meer liefde in de lucht. Die heerlijke Rose is haar wilde haren een beetje kwijt en loopt tegen een leuke vent aan. Mrs. Hughes heeft een bewonderaar, net als Countess Cora en Isobel en zelfs de Dowager Violet krijgt een interessante Russische connectie. Maar overal zitten natuurlijk ook haken en ogen aan. De vriendschap tussen Isobel en Violet kent weer enkele van de mooiste uitspraken in de serie, waarbij Violet meestal het laatste woord heeft:

Violet: “Hope is a tease designed to prevent us accepting reality”.

Isobel: “Oh, you only say that to sound clever”.

Violet: “I know, you should try it”!

en

Isobel: “Surely servants are human beings too”?

Violet: “Yes, but preferably only on their days off”.

Commotie alom. Ook wat betreft het onderzoek dat nog steeds gaande is naar Mr. Bates. Niets kan echter de dagelijkse gang van zaken in de weg staan. Er moeten maaltijden worden gemaakt, mensen worden ontvangen en er worden uitstapjes gedaan met kleine volksverhuizingen tot gevolg.

Met de traditionele Kerst-special nog in het vooruitzicht is het als vanouds genieten van deze serie, die wat mij betreft nog altijd niet verveeld. Iemand nog wat spotted dick?