Na een ongeluk is Southern girl Jessabelle aangewezen op een
rolstoel, haar vader (van wie ze enigszins vervreemd was) en diens huis in
Louisiana. Een groot oud afgelegen huis natuurlijk, vol druppelende kranen,
oude spiegels, gebladderd stucwerk en creepy crawlers. Als haar overleden
moeder een bijdrage doet aan de toch al niet gezellige stemming via enkele
verontrustende videoboodschappen is het niet zo vreemd dat Jessabelle vreemde
geluiden gaat horen, enge verschijningen ziet en IFO’s (Identified Flying
Objects) door de kamer ziet vliegen. Kortom, het is niet pluis in huis. Maar
gekluisterd aan je rolstoel maak je je niet zo snel uit de voeten. Slaat haar
fantasie op hol? Is er te veel drank in het spel? Zijn er voodoo connecties?
Hoewel het onderliggende verhaal en clou nog niet zo slecht
zijn, wordt het allemaal zo flets als de hoofdrolspeelster zonder uitstraling,
vol onwaarschijnlijkheden, afgezaagd en weinig consequent uitgevoerd. Daarbij is
het voor een griezelfilm gewoon niet eng genoeg, terwijl er genoeg aspecten in
zitten die het echt wel creepy hadden kunnen maken, zoals de moeder en haar
boodschappen, of de verschijning (die alleen maar kan kruipen kennelijk)…
Voor iemand die trouwens iets meer nadenkt over wat een film
je als aanwijzingen meegeeft, de poster geeft al iets prijs en zeker die bijbelse naam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten