“Go be Jewish”, zegt Aiden Bloom tegen zijn zoontje Tucker,
als hij hem afzet bij de Yeshiva.
“Why? It’s so boring” antwoordt de kleine man die er duidelijk geen zin in
heeft. Aiden (Zach Braff) is getrouwd met Sarah (Kate Hudson), heeft twee
kinderen, dochter Grace (Joey King, bekend van The
Conjuring en Fargo) en
zoontje Tucker (Pierce Gagnon, bekend van Looper en
Extant), streeft
zijn droom na als acteur maar brengt daardoor weinig geld in het laadje, alwaar
zijn vrouw dat geld dan binnen moet brengen met een baan die ze ook niet direct
te gek vindt. De ziekte van zijn vader, de relatie met zijn nerdige kluizenaarsbroer,
de zorg voor de kinderen, hoe zijn vrouw zich nu echt voelt en de financiële
situatie zorgen er voor dat Aiden zich af begint te vragen of hij wel geschikt
is als vader, als echtgenoot, voor dit leven. De grote vragen des levens spelen
op, of misschien is het een vroege mid-life crisis, of zijn het gewoon de
omstandigheden waardoor hij even vast loopt? Het is roeien met de riemen die hij
heeft, het rommelt wat aan terwijl hij zijn best probeert te doen, de
antwoorden ook niet paraat heeft, de zaken misschien anders moet benaderen.
Wish I Was Here
doet erg denken aan de serie Parenthood.
Alledaagse problemen van een normale familie en hoe ze daar mee om gaat, in een
grappig, dit keer Joods getint jasje. “In the end when things get tragic enough, they circle back to comedy”. Dat
gaat van hilarisch (een rabbi op een Segway) tot fijnzinnig (een lege
folderhouder in het ziekenhuis met de tekst ‘this pamflet could save your life’).
Zach Braff speelt niet alleen de hoofdrol, maar schreef en regisseerde de film ook
en wist het benodigde geld ervoor bijeen te krijgen via Kickstarter.
Een kleine onafhankelijke film met veel toewijding gemaakt en dat voel je. Los
van de humor die het leed dragelijk moet maken, is de film aangrijpend,
ontroerend, lief en mooi in balans. Kortom, een hele fijne film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten