Dit is een soort van sequel van een remake, beiden gebaseerd
op de film Day Of The Woman, die
beter bekend stond onder de naam I Spit
On Your Grave. Ik heb al een uitgebreide vergelijking geschreven over de
mate van verandering van het rape/revenge thema door de jaren heen bij mijn recensie
van de remake uit 2010. In dit vervolg gaan ze nog weer een stapje verder.
Een model krijgt te horen dat ze haar portfolio moet
opleuken en aangezien ze niet veel geld heeft gaat ze in op een advertentie
waarin een fotograaf aanbiedt om gratis foto’s te maken. We krijgen nog even te
zien hoe dit meisje op slimme wijze een rattenval zet, waarmee ons even om de
oren wordt geslagen dat ze haar mannetje staat en dat op fantasievolle wijze
vorm zal gaan geven later in de film. Daar kunt u van op aan. Op nu naar de
fotosessie die wordt gehouden door een drietal mannen met zwaar Oost-Europees
accent, waarbij het meisje niet in wil gaan op het verzoek zich uit te kleden
en zonder foto’s huiswaarts keert. Maar daarmee is de kous natuurlijk niet af,
want mannen met Oost-Europees accent zijn niet te vertrouwen, toch?
Het draait uit op verkrachting, moord, ontvoering en
vernedering.
De film stapelt vervolgens ongeloofwaardigheden op elkaar en
is uitermate doorzichtig in hetgeen ze ons wil doen geloven. Nee natuurlijk is
haar ontsnapping in het midden van de film geen weg naar vrijheid, waarna de
volgende onwaarschijnlijkheid zich alweer aandoet en ze op idiote wijze alsnog
aan haar noodlot ontkomt. Het doet denken aan de hilarische scène uit Austin Powers waar
zoon Scott niet snapt waarom zijn vader Dr. Evil diens nemesis niet gewoon
doodschiet. Maar goed, I Spit On Your
Grave 2 is een rape/revenge film, dus er moet ontsnapt worden om ‘revenge’
te kunnen nemen. Om dan de draad op te pikken vanuit mijn recensie
over de remake:
Slachtoffer neemt zelf wraak door verkrachters één voor één
af te maken op uitgekiende wijze. Een reeks van ingenieus bedachte, uiterst
sadistische folteringen volgt, met het doel de daders zo lang mogelijk te laten
lijden, voordat ze overlijden, terwijl de dame in kwestie ondertussen
bijdehante teksten uitkraamt en de Oost-Europeanen van gevatte ‘one-liners’
bedient.
Die laatste toevoeging is dus nieuw in de evolutie. Het
nemen van wraak gebeurt dus niet alleen op zeer sadistische wijze, er wordt ook
nog eens ‘lollig’ gedaan terwijl de uitvoer geschiedt. Is dit genre nu echt
popcorn vermaak geworden?
De film op zich is maar een vermoeiende exercitie, waarbij
je wordt getrakteerd op slecht acteerwerk en een hoofdrolspeelster die
voornamelijk lijkt te zijn uitgekozen vanwege haar schreeuwkunst. Voor de
gorehounds onder ons valt het allemaal nog wel tegen wat je ziet, alhoewel de
ballen in een bankschroef toch even een beschermend handje om je eigen zaakje
verlangt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten