“On n'est pas sérieux, quand on a dix-sept ans.” Het gedicht van Rimbaud wordt
behandeld in de klas van zeventienjarigen die daarmee een spiegel voorgehouden
worden. Maar Isabelle herkent zich niet in het spiegelbeeld. Ze is anders. Ze is
van de zomer ontmaagd door een knappe Duitser tijdens haar vakantie aan zee,
maar het deed haar niets. Ze verkoopt nu haar lichaam aan mannen op leeftijd,
voor een goed bedrag in mooie hotelkamers en dat doet haar wel wat. Wat dat is,
is niet onder woorden te brengen, ook niet als haar moeder er achter komt, die
er niets van begrijpt.
Deze film van François Ozon verdeelt het verhaal in vier
delen, de vier jaargetijden, elk afgerond met een toepasselijk liedje van Françoise
Hardy. Elk deel is een fase in het leven van Isabelle, die in het niemandsland
verkeert tussen kind zijn en volwassene. Het is duidelijk dat je op die
leeftijd op zoek bent naar een eigen identiteit, niet langer het gezag van je
ouders als vanzelfsprekend ziet en risico’s neemt om het leven te ontdekken.
Waarom Isabelle dit op deze manier doet wordt niet met zoveel woorden duidelijk
gemaakt. Zij blijft gesloten en ongrijpbaar. Er wordt ook verder geen oordeel
geveld. Er zijn echter genoeg aanwijzingen om je eigen invulling te geven, een
verklaring zo je wilt omdat dat misschien beter voelt. Zo zit er een duidelijke
metafoor in de film, als Isabelle uit de donkere metro komt (haar normale leven
waarin ze gevangen zit) en de trap naar boven neemt, het licht in (haar geheime
leven, de vrijheid) naar het hotel voor een afspraak. Ze wil direct als
volwassene gezien en behandeld worden, zonder de tussenstops bij onhandige
jongens van haar eigen leeftijd, zonder inmenging van huis uit, zonder oordelen
van vriendinnen. Het zou kunnen, maar het is maar een verklaring die je
eigenlijk niet nodig hebt om de film te kunnen waarderen. Want maakt niet juist
het mysterie van de psyche van deze jonge vrouw waar het om draait? Door dat
ongrijpbare niet te pakken laat je het in zijn waarde.
Als mijn zeventienjarige dochter het echter maar uit haar
hoofd laat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten