Daar sta je dan met je emmertje en je mop op – hoe hoog zou
het zijn? – het dak van Eye, te schrobben in de regen. Een bijzonder uitzicht
dat ik vanaf de pont heb op weg naar het filmmuseum voor een tweede dag
Imagine.
De shorts zijn al jaren een vast onderdeel in mijn filmschema.
Voorheen deed Mark van den Tempel de
programmering, maar die is door het festival bedankt, zonder dat Mark nu hier
even wordt bedankt voor zijn vele jaren uitstekende dienst en mooie programma’s
vol fantastische korte films. Dus bedank ik Mark nog even: Mark bedankt!
Voor de uitverkochte zaal staat nu een klein meisje dat zich
in het Engels introduceert als Daphne Velenturf en een verhaal afsteekt dat ze
van een papiertje moet halen. “Aandoenlijk”, hoor ik de man naast mij zeggen,
als ze klaar is met haar opgedreunde verhaaltje. Tsja, het is weer eens wat
anders dan een bevlogen intro uit het hoofd.
Undying Love - Kristin Andrea Thordardottir (IJsland 2012)
Deze film zet je op het verkeerde been voor wat betreft de
omstandigheden in de wereld. En blijft dit doen omdat de nobele actie die volgt
een daad van liefde is, maar alweer niet zoals verwacht. Aardig gevonden.
Leukste vondst vind ik echter het feit dat er langzame en snelle zombies zijn.
De langzame zijn al een flinke tijd ondood en daardoor langzaam geworden (je
lichaam valt immers langzaam uit elkaar) en de snelle zijn pas zombie geworden
en kunnen nog van alle kracht van hun lichaam gebruik maken.
Robin & Robin
- Maria Pérez & Hugo
Amoedo (Spanje 2011)
Het eerste shot is al meteen goud waard. Robin zit in een
wasserette te wachten tot zijn wasje klaar is. De tweede grap is nog beter.
Daarna gaat het volgens verwachting en is er eigenlijk geen clou. Heel kort.
Jammer dat het sterke begin niet wordt doorgezet.
Wat doe je als je liefdesverdriet hebt en haar maar niet uit
je hoofd kan krijgen? Dan neem je je ergste nachtmerrie en laat je die los in
je huis. Zo geschied. Maar wat als er weer hoop aan de horizon gloort? Mooi
gegeven en heerlijk griezelig. De nachtmerrie kan namelijk overal zitten en elk
shot is dus zwanger van onheil.
Eat
- Moritz Krämer (Duitsland 2012)
Als een model aan haar zoveelste yoghurtje zit om haar
slanke fysiek te waarborgen slaan de stoppen door. Eten moet ze en doet ze.
Alles wat los en vast zit. Tot in extremo! Mooi eindshot. Doet denken aan de
nieuwe reclame van Lipton tea (Indulgence) en een korte Nederlandse film van jaren
geleden waarin een vrouw zichzelf helemaal opeet.
Alien
Repairguy - Øystein Moe & Alexander Somma (Noorwegen 2012)
Als er op aarde iets mis gaat komt er een monteur uit de
ruimte om even te sleutelen. Maar niet elke monteur is even onderlegd. Als hij
de vijf cijferige code intoetst die de bekende tonen van Close Encounters Of The Third Kind laten horen weet je hoe laat het
is: lachen! Origineel, grappig met zelfs een mooie eind grap. Goed verzorgd tot
en met de prachtige end-credits aan toe.
Lot 254 - Toby
Meakins (UK 2012)
Een hele korte film, over een man die oude camera’s
repareert. Dit exemplaar moet je opwinden. Als hij er doorheen kijkt ziet hij
iets onverwachts. Het is een beetje voorspelbaar in uitvoering helaas.
Een weeshuis met jongetjes. Als er een echtpaar komt worden
er twee uitverkoren. Maar dat blijkt geen positief iets. Een gruwelijk spel
volgt met afgrijselijke gevolgen. Zeer duister en extreem, zonder dialogen.
Doet denken aan Martyrs.
The Halloween Kid -
Axelle Carolyn (UK 2012)
Geheel op rijm is dit een sprookje over ‘little Henry’ die
elke dag wel iets griezelig ziet wat niemand anders kan zien, waardoor hij een
outcast is. Alleen en afgewezen, behalve op Halloween. Je zou zomaar denken dat
je naar het jeugdverhaal van iemand als Tim Burton zit te kijken. Lieve
vertelling.
Strangers
- Philippe Geus (België 2012)
Een vader in rolstoel gaat met zijn dochter naar een huis
waar ze worden belaagd. Goed spel, mooi gefilmd, maar de clou is wat vaag.
Zimmer 606 - Peter
Volkart (Zwitserland 2012)
Hallo, hallo! Hier is ’t mannetje van de radio! Heb je er
wel eens bij stil gestaan hoe alle apparaten om je heen werken? In deze
prachtig vorm gegeven film kom je er achter. Grappig en een beetje
melancholiek, over een droom om te ontsnappen uit de dagelijkse sleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten