woensdag 3 april 2013

Kiss Of The Damned



Rijkdom, weelde, aristocratie, verfijning, tragiek, romantiek. Het zijn vaak voorkomende kenmerken van de wereld van de vampier zoals die hier ook weer wordt geschetst. Djuna verblijft in een prachtig landhuis, waar ze zich vergaapt aan oude films. Als ze haar video terug brengt naar de videotheek ontmoet ze Paolo. Ze voelen zich direct tot elkaar aangetrokken, maar Djuna weet wat ze is en wat de gevolgen voor hem zullen zijn en wijst hem af. Maar het bloed kruipt, de aantrekking blijft, verlangen gaat branden en lust neemt het over in een prachtige scène bij de voordeur, die op het kettingslot zit, maar ver genoeg open staat om een wilde kus uit te laten wisselen.

De aanhouder wint, Djuna biecht op dat ze vampier is en Paolo geeft zich aan haar over, waarna de zinderende copulatie volgt en een beet op de koop toe. Paolo is nu ook een vampier en wordt door Djuna ingewijd in zijn nieuwe leven. Het is een verliefd koppel, voor de eeuwigheid bijeen!? Helaas wordt de idylle verstoord door de zus van Djuna, Mimi, die zich als intrigant in de levens van anderen mengt.

Eigenlijk is dit een vampier-kasteelroman in een (zeer) artistiek zeventiger jaren jasje. De film is uiterst stijlvol geschoten. Ook de soundtrack vol pulserende geluiden, abrupte overgangen en nostalgische muziekkeuze valt op een goede manier op. Maar er zijn ook mindere kanten. De mooie dames spreken Engels met een vet aangezet Frans accent wat de toch al platte dialogen extra houterig maakt. Dit werkt soms pathetisch en komt zelfs onbedoeld lachwekkend over. De snobistische camp komt mooi samen in een scène waarin vampier Xenia met haar Amanda Lear stem vraagt: “May I offer you something to drink”, Mimi als antwoord geeft: “A glass of champagne, thank you”.

Waar Amer zich liet inspireren door de Italiaanse Giallo, The House Of The Devil schatplichtig was aan de horror uit de jaren tachtig, zo kan Kiss Of The Damned worden bekeken als een ode aan de Europese erotica. Allemaal leuk en aardig, maar geen van deze films krijgen het voor elkaar om behalve een aardige blauwdruk, inhoudelijk iets interessants te bieden. De stijl regeert, het verhaal is saai en de erotiek en de moraal is daarbij ook nog eens heel braafjes.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten