Een korte videoboodschap van regisseur Bob Grant ter
introductie van de film laat ons weten dat als je een pretentieuze Franse
artfilm verwacht, je beter de zaal kunt verlaten. Voor alle anderen: veel
plezier.
Twee vrienden, Teddy en Callum, werken bij dezelfde winkel.
Hal’s Hardware, een bouwmarkt waarbij direct de toon wordt gezet als we zien
hoe deze winkelbediendes met het begrip ‘customer care’ omgaan en die klanten
vervolgens toch het laatste woord hebben in de vorm van een wraakzuchtige daad.
Aangezien alle hoop op promotie de grond wordt ingeboord hebben ze een plan
bedacht om de knappe dochter van de eigenaar te ontvoeren. Bij het doel er van
hebben ze waarschijnlijk niet eens stil gestaan, want vanaf het begin van de
film weet je dat dit onnozele duo tot weinig productiefs in staat is, laat
staan een ingewikkelde en gevaarlijke klus als deze goed uit weet te voeren. Ik
bedoel, een ‘fishpoinker’
als wapen?! De tagline van de poster spreekt wat dat betreft boekdelen. Wat
volgt is dan ook een aaneenschakeling van alles wat er maar fout kan gaan dat
ook daadwerkelijk fout gaat.
Van de regen in de drup, van kwaad tot erger. Op hilarische
wijze weten de twee hoofdpersonen het voor elkaar te krijgen om alles mis te
laten gaan, waardoor ze steeds dieper in de problemen komen en de oplossingen
steeds gruwelijker worden. Leuke vondsten, grappige vertolkingen, flitsende
montage, running gags zoals (pijp roken, eieren bakken, de waterkraan en) het
mobieltje van Teddy dat steevast afgaat als ze net iets belangrijks moeten doen
en zijn hysterische vriendin aan de lijn hangt die haar vraagtekens zet bij hun
‘fishing trip’. De ongelooflijke domheid van de hoofdpersonen, die gewoon in
hun eigen winkel gaan shoppen voor zware gereedschappen om de smerige klus te
klaren…
Een geslaagde komedie die de lach aan zijn broek heeft
hangen. Geen diepere lagen of betekenissen, maar dat is niet nodig als je zo
goed wordt vermaakt.
Stemoordeel: goed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten