Neil Jordan Masterclass

Imagine in Eye. Hoe krijg je de Imagine sfeer (van weleer) in dit hagelwitte museum waar de film Antiviral opgenomen had kunnen worden. Wit, afstandelijk, kil, modern, Jan des Bouvrie. Ik zit op de grandioze trap met uitzicht op het café-restaurant, daarachter de boten op het IJ en de ‘skyline’ van Amsterdam. Een prachtige plek, een mooi gebouw, maar ideaal voor Imagine? Ik zie verrijdbare infoborden, uittrekbare zaalversperringen, schone wc’s, microfoons die het doen, perfect ingelijste posters… Ik zie Erik Kriek lopen, daar beneden, en wat verdwijnt die indrukwekkende tekenaar in het niet in deze immense locatie. Ik zie iemand geheel alleen aan een tafel met zeven lege stoelen zitten die bezig is een fucking breiwerkje op te zetten!! Zijn het zaken waar ik dit festival mee verbind? Niet echt. Nieuw artistiek directeur Chris Oosterom (die alom aanwezig is en op deze dag alle interviews doet en alle films aankondigt) laat ons weten dat er wat sfeer is gecreëerd naast zaal 1, met wat tafeltjes en stoeltjes en daghappen. Goed bedoeld, aardige geste, maar een druppel op die grote witte gloeiende plaat. De bezoekersaantallen zijn door de jaren heen gegroeid. Er was meer ruimte nodig. Dat heeft Eye te bieden. Uit de groezelige sfeer naar hip & happening? Ik hou van die groezelige sfeer. Daar waar het festival is ontstaan. De basis van het W.O.T.. Ik mis de kleinere aantallen, de intieme sfeer, een illegale filmvertoning (Angst), de passe-partout, het underground gevoel. Ik word oud.

Gelukkig is er één troost: alles is vergeten als het licht in de zaal uit gaat en de film begint. En dat is toch de belangrijkste reden dat ik hier ben.

Nog iets over de masterclass dan. Neil Jordan maakte in 1984 diepe indruk op me met zijn film The Company Of Wolves. Zijn nieuwe film, Byzantium, zal na deze masterclass zal worden getoond. Chris Oosterom volgt het chronologische pad. Jordan antwoordt uitgebreid en verliest daarin vaak de weg door zijpaden in te slaan en een verhaal te vertellen dat niet veel meer met de vraag van doen heeft. Geeft niets, Oosterom houdt koers en we horen Jordan praten over de digitale revolutie, die met de komst van een nieuwe camera nu eindelijk volwassen is geworden, hoewel het digitaal opnemen op het moment zelf gemakzucht uitnodigt, omdat al het materiaal zo gemakkelijk na te bewerken is. Hij vertelt over het werken in Hollywood, met sterren (Tom Cruise, Brad Pitt) en een groot budget, wat beide geen extra druk voor hem gaf. Het hele apparaat beweegt zich enkel wat logger. Het duurt alleen al enkele uren voordat er überhaupt iets is opgezet en uitgelicht. Er volgen vragen uit het publiek. Veel vragen (wat meestal wel anders is -> zie Resolution), o.a. over de serie The Borgias waaraan hij meewerkt (schrijver, regisseur) en wat hem uitermate goed bevalt. Omdat je dieper kunt ingaan op de zaken. Daarbij geeft het werken voor kabelstations (als HBO en AMC) het gevoel van vroeger, qua vrijheid en mogelijkheden. Natuurlijk vertelt hij over zijn nieuwe film, gebaseerd op een toneelstuk en in tegenstelling tot vele andere films, een ‘historisch getrouwe’ weergave van twee vrouwelijke vampiers.

Gedurende het hele interview haalt Jordan constant de ring van zijn linker ringvinger, draait er dan fanatiek rondjes mee rond zijn wijsvinger en doet de ring weer terug op de plek waar die hoort. Een grappige tic, waarvan ik me afvraag of het zenuwen zijn, verveling is of dat hij snakt naar een sigaret. Wie zal het zeggen.

Na de masterclass verlaten we de zaal want de film begint pas over twintig minuten. Als ik op de balie bij de garderobe zit te wachten zie ik Neil Jordan uit de wc komen. Het kind in mij komt naar boven en ik spreek hem aan, of hij mijn favoriete film van hem wil signeren (het kind kwam voorbereid). Ik trek een Engelse special edition steelcase van The Company Of Wolves uit mijn tas en hij vraagt waar ik de handtekening wil hebben. “With red, yeah?”, vraagt hij terwijl hij de rode stift pakt en de zwarte laat liggen. Ik bedank hem, wens hem veel plezier hier en zeg hem dat ik benieuwd ben naar zijn nieuwe film. Hij zegt dat die me wel zal bevallen, aangezien ik Company goed vind. Dan loopt hij weg, met zijn wandelstok in zijn hand. Als ik mijn spullen opberg zie ik een catalogus van het festival liggen. Maar, die had ik toch niet uit mijn tas gehaald? Shit, die is van Neil. Maar die is al weg en die zie ik op de korte introductie bij de film na niet meer terug.