Where the
fuck is Rob? Iets met een blauwe straal en in de lucht gezogen. Tenminste,
dat is wat Seth aan Mark vertelt. Dan verdwijnt Mark op dezelfde wijze.
Twee jaar later zijn er opnieuw vreemde (ver)schijnselen en
de terugkeer van Mark, almost human… Mark heeft een missie, waarbij vele doden
vallen. Dat gebeurt lekker bruut en ‘to the point’. Wat dat punt is wordt al
snel duidelijk.
Close Encounters
Of The Cheap Kind? Dat bedoel ik niet zo gemeen als het er uit komt,
maar gewoon, dat het iets buitenaards is en met weinig middelen in elkaar
gezet. Maar dat is eigenlijk best aardig en overtuigend gedaan. Wat flikkerende
lampen en een soundtrack al niet kunnen doen. En acteerprestaties. En editing. En
gore effecten. Wat ik dan weer mis is echte spanning, omdat ik weinig gevoel
heb bij de personages, waarvan de karakters nauwelijks zijn uitgeschreven.
Daarbij gebeurt er niet zo heel veel en is wat er gebeurt niet zo origineel. The Thing, Invasion Of The Body Snatchers, het zit er allemaal vrij duidelijk
in. De inseminatie is dan weer een leuke eigen draai. Er is zelfs een kleine
knipoog naar Halloween, je weet wel, kast met louvredeuren, vrouw in nood met
wapen, grote boeman die haar zoekt.
Volgende keer een iets beter script schrijven, wat meer
uitdiepen, geen leentjebuur spelen en het dan nog eens proberen. De rest was namelijk
goed genoeg om er echt iets van te kunnen maken.
O ja, vergeet niet te wachten tot na de aftiteling voor een
kleine toegift.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten