(1e seizoen, 8 afleveringen, 60 min, IMDb 9,5)
De C(riminal) I(nvestigation) D(ivision) heeft twee
rechercheurs in verhoor over een occult aandoende zaak uit 1995. Een moord die
de twee toentertijd behandelden. Er heeft namelijk een soortgelijke moord in
het heden plaatsgevonden. Detective Rust Cohle (Matthew McConaughey) is de
stugge, maar slimme zonderling met een zeer negatief wereldbeeld. Een loner,
alcoholist en kettingroker uit Texas. Detective Marty Hart (Woody Harrelson) is
de familieman met gebreken en een opvliegend karakter. Ze worden los van elkaar
ondervraagt. Via flashbacks zien we hoe ze de zaak indertijd aanpakten. Dat komt
overeen met de staat Louisiana waar ze zich doorheen bewegen: kaal, stoffig, droog,
vervallen, mistroostig, zompig en vooral heel traag. Een trage manier van
spreken, vooral van Cohle tijdens zijn verhoor, met het lang aanhouden van
klinkers op slaapverwekkende mono-toon. Eindeloos rondrijden met ellenlange
conversaties in de auto. Een uiterst traag verloop van het verhaal. “Days of nothing, that’s what it’s
like to work cases”. Dat komt over. Hoeveel werk er in een onderzoek
gaat zitten. Vermoeiend, maar ook realistisch. Het volgen van sporen leidt de
twee naar uithoeken, “swampfolk off the grid”, vreemde personen met duistere
verledens, de rand van de beschaving. Het gaat ze niet in de koude kleren zitten
en persoonlijk zijn er zware gevolgen te dragen.
De serie is rijk aan sfeer, kent doorleefd spel van beide
hoofdpersonen en kenmerkt zich door mooie gesprekken tussen de twee detectives,
die elkaar zowel aantrekken als afstoten. Een mooi voorbeeld is de manier
waarop Cohle zijn aversie tegen religie verwoord als ze naar de preek van een
dominee staan te luisteren: “Transference of fear and selfloathing to an
authoritarian vessel. It’s catharsis. He absorbs their dread with his narrative. Because of this he’s
effective in proportion to the amount of certainty he can project. Certain
linguistic anthropologists think that religion is a language-virus that
rewrites pathways in the brain, dulls critical thinking”. Hart dient hem van
repliek: “Can you see Texas up there from your high horse”?
De oplossing van de moordzaak laat het gehele seizoen op
zich wachten en beslaat een jarenlange periode. Dat komt vooral door Cohle die
door zijn obsessie met de zaak maar blijft proberen de puntjes met elkaar te
verbinden. Een slepende kwestie die het geduld van de detectives, maar ook de
kijker op de proef stelt. Het gebrek aan actie betekent wel dat je enorm
opleeft als die er eenmaal is, waaronder een weergaloze scène van een mislukte
overval die één lang shot lijkt te zijn en de heftigheid van de situatie
optimaal weet te vangen.
Het zijn vooral de algehele triestige sfeer en de gemankeerde personages die toch de aandacht
vast blijven houden, hoewel McConaughey me met zijn lijzige, eentonige stem af
en toe bijna in slaap wist te praten. De idioot hoge IMDb score (bijna net zo
hoog als Breaking Bad!) onderschrijf
ik dan ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten