woensdag 5 maart 2014

Utopia


(1e seizoen, 6 afleveringen, 60 min, IMDb 8,4)

“This program contains scenes that some viewers may find disturbing and upsetting, scenes of nudity and scenes of violence and strong language throughout”.

Een waarschuwing die niet voor niets in beeld komt, want ik heb het hier niet over dat wanproduct van John de Mol, maar over de Britse serie van Channel 4 waarin het er zeer heftig aan toe gaat. De eerste scène geeft dit mooi weer als twee mannen een stripwinkel binnen komen, vragen waar het manuscript is en waar Jessica Hyde zich bevindt. Ze zien er niet uit als liefhebbers van comics en onverrichter zaken verlaten ze de winkel, een ‘bloody mess’ achterlatend.

Het manuscript is een onuitgegeven deel van een graphic novel die onder aanhangers op het internet een ware cult following kent. Een bonte mix van deze volgers besluit samen te komen en wordt ongewild lijdend voorwerp van een samenzwering die tot op zeer hoge plekken in de regering leidt. Het manuscript is namelijk de sleutel die voor beide zijden van uiterst belang is.

De serie baseert zich op het feit dat niemand veilig is, alle informatie over individuen te verkrijgen is en ook te manipuleren, mocht dat nodig zijn. Het draait om geld, veel geld en wat er op hoog niveau onder de radar blijft en moet blijven, ook al zijn daar gruwelijke methodes voor nodig: “You see, there are lots of grades of hurt we can do to a life. And we have the will to inflict them all”.

We zien hoe ver de groep wil gaan om dit tegen te houden, waarbij hun normale leven totaal overhoop is gegooid. “Adjust or die!”. Maar de groep bestaat uit individuen die stuk voor stuk variabelen zijn die de uitkomst kunnen veranderen. Dat geldt trouwens ook voor de tegenpartij en dat is o.a. wat de serie zo interessant, verrassend, onvoorspelbaar, spannend, ontluisterend en heftig maakt. Voeg daar aan toe de even aparte als intense soundtrack van Cristobal Tapia De Veer, de schitterend wijze van filmen met mooie (long) shots en prachtig spel met (be)licht(ing) en je hebt een top serie, een ingenieuze puzzel die zelf op een ware cult following kan rekenen. Een verborgen parel die niet voor niets zo’n hoge waardering krijgt.

Nog even een speciale vermelding voor Neil Maskell, die ik waarschijnlijk ooit voor het eerst heb gezien in de mooie serie London’s Burning uit de jaren ’90, maar die mij onlangs helemaal inpakte met zijn vertolking in het zeer indrukwekkende Kill List, een film die niet voor niets op nummer drie in mijn top 10 van 2013 staat. Ook in Utopia speelt hij weer super intens, als de meedogenloze en huiveringwekkende speciale agent, c.q. huurmoordenaar die met zijn te dikke pens en te korte leren jack al snoepjes etend een nieuwe dimensie geeft aan het begrip ijskoude killer.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten