Dit is een verhaal over de liefde. Over geluk, samen zijn, plannen maken, de toekomst, seksuele spanning, grenzen verkennen, een eenheid vormen, in balans met elkaar, de scheurtjes in die balans, twijfel, niet meer willen maar nog geen afscheid kunnen nemen, juist wel willen en daar ook alles voor over hebben, verliefd worden op een ander, pijn, verdriet, discussies, de waarheid, de leugen, vragen die er toe doen, antwoorden die je raken, obsessief gedrag, ‘every breath you take’, niet los willen laten, niet los kunnen laten.
In deze Deense film krijgt dit psychologische drama een ‘fantastisch’ tintje mee (anders zou het niet op dit festival draaien). Hij drinkt haar bloed en dit heeft zijn uitwerking. Zowel Bruno als Maxine gaan gebukt onder hun band. Niet alleen geestelijk, maar er treden ook lichamelijke ongemakken op, die steeds ernstiger worden.
Het maakt de film net even anders, hoewel het daar uiteindelijk dus niet om draait. Het gaat om dat prachtige en uiteindelijk pijnlijke proces dat hier in ongelooflijke mineur eindigt.
Klein minpuntje is de vertolking van Nicolas Bro, die Bruno wat mij betreft net iets te veel aanzet, hoewel het ook niet helpt dat ik de hele tijd Martin Koolhoven voor me zie (waar hij door die bril best op lijkt).
Stemoordeel: goed
Als ik ’s avonds vroeg thuis kom, pakken we de tweede serie van Forbrydelsen(The Killing) weer op waar we gebleven waren, zijnde aflevering twee. En wie loop ik daar tegen het omvangrijke lijf in de rol van Thomas Buch? Nicolas Bro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten