“Het eerste half uur is bedoeld voor de karakterontwikkeling”
zou regisseur Alex Chandon het publiek tijdens de N.O.T. hebben medegedeeld. Geen
idee of het ironisch bedoeld was, maar een schaterende lach was het gevolg van
deze uitspraak, naar ik heb vernomen. Hij is samen met de Duitse producent Yazid
Benfeghoul (onbekend van het horrorfestival met de prachtige naam Splatterday Night Fever) ook
bij deze voorstelling aanwezig om de film heel kort te introduceren. Alex’s
eerste film Cradle Of Fear (met Dani
Filth van de band Cradle Of Filth) heb ik toevallig in de kast staan. Hij zegt
dat hij een enorme genre fan is en deze film is gemaakt voor fans als hij, als
wij.
De eerste scène hakt (pun intended) er direct goed in. “Sodemieters!”
roept een oude man - die bij Vampire ook al naast me zat - luidkeels uit. “Dat is
iets anders dan de film van daarnet”, voegt hij er aan toe. En zo is het. Het
is splattertime, tenminste, als we het eerste half uur karakteropbouw (ahum)
achter de rug hebben.
Twee sociaal werkers rijden in een bus met vier probleemtieners
naar een gehucht om met het verstand op landelijk een positieve groepservaring
op te doen. De locale kinderen die een levende vogelverschrikker in de wei
mishandelen, de naam van het gehucht (Mortlake) en diens kroeg (The Dirty Hole)
en de ‘ramshackle shithole’ van een huis dat ze op moeten knappen zouden de
meesten al doen omdraaien, maar ja, dan hadden we geen horror film gehad. De
aanvaring met de lokalen uit de titel is een kwestie van wachten. En dan te
bedenken dat ze geen eens een verkeerde afslag (pun intended) hebben genomen.
Totally over the top. Het acteren, de make-up en gelukkig
ook de gore. Het is Grand Guignol, het is een freakshow met onvrijwilligers.
Maar het is helaas niet meer dan één lange aaneenschakeling van eerbetonen aan (scènes
uit) ontelbare films die Alex Chandon zo bewondert. Dat is toch te weinig om
een goede film af te leveren. Daarbij is het een olijke freakshow, zo eentje
waar ik niet zo van hou. Geef mij maar serieuze grimmigheid in plaats van een
halve lach. Want waar is nu de horror eigenlijk?
Mijn maag begint ondertussen te knorren van de heerlijke
luchten die hun weg vinden vanuit de keuken naar Kriterion 3. Kennelijk is de
afvoer niet helemaal ‘comme il faut’.
Als de film voorbij is loopt de zaal leeg, ook al was er een
Q&A gepland. Jan Doense en Alex Chandon rennen net te laat binnen, maar een
kort vraaggesprek vindt alsnog plaats voor het handjevol achterblijvers. Er
wordt nog wat verteld over het idioot lage budget, de toepassing van special
effects (die er overigens goed uitzien) en het filmen in de Yorkshire Dales,
waar de lokale en ietwat inteelt bevolking maar al te graag hielp bij het maken
van de film. Alex heeft nog twee shirts van de film voor diegene die met de
beste reden komt om dat shirt te dragen. Helaas reageren maar twee mensen en de
tijd dringt want de volgende film gaat beginnen. Een beetje sneu voor iemand
die het genre op zich zo’n warm hart toedraagt. De volgende keer toch liever
een eigen koers, een eigen gezicht en originaliteit graag.
Stemoordeel: slecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten