Dit weekend heb ik twee gaten in mijn programma. Speciaal
gepland op verzoek van iemand die de tijd wil hebben om even rustig te eten. No
problem. Yes problem, want er worden andere plannen gemaakt en ik ben opeens teruggewezen
op mezelf. Straks begint om 14:00 uur Beyond
The Black Rainbow. Daar hoor ik alleen maar hele slechte zaken over,
voornamelijk dat het niet te doen is en dat er heel veel mensen uit weg lopen.
Na die film zou ik 2,5 uur vol moeten maken. De derde reden dat ik besluit om
de film te skippen is dat ik nog vijf recensies moet schrijven voordat ik weer
op pad ga. Ik kies voor wat rust, laat de film voor wat die is en heb wat meer
tijd voor de recensies die je hier kunt vinden.
Het heeft nog een voordeel, ik kan thuis weer eens mee eten,
al is het wat vroeg. Na het eten op de bus wachten die niet komt en als een gek
dan met de auto een lift krijgen om het überhaupt nog te halen. Misschien heeft
het te maken met het treinongeluk in Amsterdam dat die bus niet ging?
Zaal 2 weer. Zit ik verdomme weer bij de verkeerde film? Er
begint namelijk een interview met Stan Lee, wat onderdeel uit zou kunnen maken
van de documentaire die over hem te zien is. Er wordt gerommeld en gemord,
mensen staan op om te vragen of het wel klopt allemaal, maar dat blijkt wel het
geval. Op zich heel leuk hoor, dat interview, maar kondig dat even aan.
Weerwolven. Tegenwoordig komen ze meestal volledig uit de
computer. In deze Spaanse film zijn ze nog gebaseerd op de vroege versies en
lijken het gewoon mannen in behaarde pakken. Begin 1900 is er een scabreuze
markiezin die ‘fucks with the wrong gypsy’ (letterlijk en figuurlijk) en
daardoor een vloek krijgt uitgesproken over haar nageslacht. Een weerwolf zal
haar dorp Arga voor eeuwig onveilig maken, tenzij…
Een dikke eeuw later keert achter(achter?)kleinzoon Tomas
met zijn schattige - aan The Artist
herinnerende - hondje Vito terug naar het dorp van zijn geboorte, waar hij het met
een oude vriend en zijn ‘literair agent’ moet opnemen tegen de dorpelingen die
de vloek willen opheffen en de weerwolven die uit de vloek zijn ontstaan.
Oude tijden herleven een beetje in deze horror komedie. Het
is niet eng of spannend, daarvoor ligt de nadruk te veel op het absurde en
ludieke. Soms is men goed op dreef en zijn de grappen echt geslaagd, maar net
zo vaak is dit niet het geval, omdat de humor belegen is, of gewoon afwezig.
Het gaat een beetje op en neer dus. Vandaar dat ik niet echt overtuigd ben,
maar me wel aardig heb vermaakt. Een typisch geval van het stemkaartje in het
midden scheuren.
Stemoordeel: zozo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten