Verhaaltjes vertellen voor het slapen gaan. Hoe vaak komen daar geen enge monsters in voor. Dus is dat eigenlijk wel zo’n goed idee? Een levendige fantasie kan snel met je aan de haal gaan, zeker als je als kind daarna in je bedje ligt in een donkere kamer vol nog donkerdere hoeken. Insiders opent ijzersterk en griezelig. Met een moeder, een kind en een ‘boeman’.
En ja, mocht je je afvragen of je wel bij de goede film zit, dit is die film waar Clive Owen en Carice van Houten in spelen. Hoewel die laatste een soort veredelde bijrol heeft. Het stel heeft een dochter genaamd Mia (Farrow!) die er van houdt spannende verhalen te verzinnen. Ze is net 12 geworden (en Carice roept ‘hieperdepiep hoera!).
Er lopen dus twee verhalen naast elkaar. Hoe die zich met elkaar verhouden zal voor de een wat sneller duidelijk zijn dan voor de ander. Centraal staat in ieder geval de angst voor een boeman genaamd ‘Hollowface’ die gezichten steelt. De vraag is of het slechts sprookjes zijn, angsten die vorm krijgen in iemands hoofd, of is het een reële bedreiging die uit de verhalen is gestapt? Want is het niet zo dat je demonen kracht geeft door ze aandacht te geven?
Insiders komt eigenlijk nergens echt op gang. Dat ligt aan het feit dat men beide verhaallijnen tot het einde toe vast houdt, terwijl dit totaal onnodig is. De verrassing die men op die manier wil bewerkstelligen werkt niet, want als je op de helft nog niet door hebt wat de link is, lig je te slapen. Wat op zich ook niet vreemd zou zijn, omdat het allemaal ontzettend traag gaat. Ander euvel is dat de (zogenaamde) spanning elke keer op precies dezelfde manier wordt opgebouwd. Suggestief camerawerk, een donkere hoek en steeds heftiger aanzwellende violen…. en dan blijkt het voor de zoveelste keer loos alarm. Doodvermoeiend.
Het op zich spannende basisidee van de film doet denken aan een gegeven dat uit een boek van Neil Gaiman had kunnen komen, alleen had die er een veel beter verhaal van gemaakt. Insiders is als een grote opgeblazen ballon: een hele hoop lucht en een heel dun velletje. Een ‘Hollowmovie’.
(en waar die ‘s’ in de titel nu op slaat…?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten