Onlangs is het nieuwe filmmuseum in gebruik genomen. Laat de filmquiz gepresenteerd door Anna Drijver nu een mooie gelegenheid zijn om er eens een kijkje te gaan nemen.
Het begint al meteen met een primeur, want ik ben nog nooit met de pont naar Amsterdam Noord geweest. Het is een komen en gaan van die vaartuigen, je hoeft nooit lang te wachten en binnen enkele minuten sta je aan de overkant van het IJ, alwaar het nieuwe wonder der architectuur op ons staat te wachten. Het is een Eye-catcher eerste klas. Via de houten trappen komen we bij de ingang waar we worden overdonderd door witheid. Muren, vloeren, plafonds.. Alles is wit.
Voor ons de kassa’s, die we rechts kunnen laten liggen (want we hebben al e-tickets), waarna we dus het linkerpad nemen richting de centrale ruimte. Die is enorm groot, met een bar in het midden, prachtige houten trappen richting de grote zaal (die in de uitstekende nok zit, die – zoals ik heb gelezen – als die vol met publiek zit enige centimeters doorzakt), tafeltjes en stoeltjes die ook trapsgewijs zijn geplaatst en fantastisch grote ramen zodat je op welke plek dan ook een prachtig uitzicht hebt op de voorbijvarende schepen met de skyline van het centrum van Amsterdam daarachter. Het geeft een uniek, maar ook vreemd effect, dat uitzicht door het glas. Alsof de ramen een filmdoek vormen die een documentaire over het IJ laat zien. Magnifiek!
We gaan de boel een beetje verkennen, lopen de grote trappen op en kunnen onze nieuwsgierigheid niet bedwingen om de ‘Room with a View’ te bekijken, die hoog bovenin zit. Via het trappenhuis (een aanrader als je van stille plekjes in drukke gebouwen houdt) komen we in dit glazen oog met uitzicht over de gehele centrale ruimte. Een prachtige plek voor zakenlieden die er een vergadering op niveau kunnen houden. Laat ik op dat niveau dan meteen de toiletten uitproberen. Dat gaat goed tot ik mijn handen wil wassen. Zeep lukt nog, maar waar is toch de kraan? Een klein detail.
De zalen liggen verspreid over de verschillende verdiepingen. Naar de zalen 2 en 3 hebben ze de witte muren gelukkig versierd met enkele filmposters. Hoewel er zaal 3 op onze ticket staat moeten we toch bij 2 zijn. Bij de ingang krijgen we een ‘Kunst en Cultuur Magazine’, een setje filmquiz vragen, een pen en een ‘eye-light’. Dat laatste hebbedingetje is een kleine zaklamp die het logo van Eye als een Bat-signal op een donkere muur kan laten verschijnen. De multifunctionele zaal heeft een inschuifbare tribune met 130 zitplaatsen. Hoewel de stellage flink kan trillen als er mensen de trap op- of afkomen, zitten de luxe klapstoelen goed en is de beenruimte uitstekend. We zoeken een plekje en nemen vast de vragen door die je van tevoren kan beantwoorden. Het zijn film quotes en cartoons, waarbij je de titel van de film moet zetten. De quotes ben ik geen kei in, de cartoons van Scottc kom ik verder mee en variëren van makkelijk Roman Holiday tot moeilijk Das Cabinet Des Dr. Caligari. Je kunt hier zelf een leuk testje doen. Ondertussen speelt de band Blind Parade om de sfeer te verhogen.
Anna Drijver gaat deze avond dus presenteren en doet dat naarmate de avond vordert steeds beter, met een natuurlijke flair die plezierig overkomt. Er staan vijf statafels klaar met vier duo’s die de verschillende kanten van de filmwereld vertegenwoordigen. De makers, de recensenten, de programmeurs en de distributeurs (geloof ik). Dus geen acteurs, zoals de website beloofde. De vijfde tafel zal na de pauze worden ingenomen door het team uit het publiek dat de meeste vragen goed heeft beantwoord. Aan de hand van filmfragmenten slaan we ons door een berg vragen heen die gaan over soundtracks, verliefde blikken, openingsscènes, debuutfilms etc. Ik merk meteen wat mijn zwakte is, namelijk films van voordat ik films ben gaan kijken. Dat geeft niets, want de sfeer is uitstekend, het is toch spannend om mee te kunnen doen, lekker om te scoren en toe te geven aan de ‘oh ja’s’ (als het dus toch ergens in het hoofd was blijven steken) of de complete ‘blanks’ (bij het nooit geregistreerde) als de antwoorden voorbij komen. Mijn korte moment van glorie is als Anna vraagt of echt niemand die vraag over Romero goed had en ik mijn hand in de lucht kan steken.
In de pauze worden de scores geteld en gaat men naar de bar om een drankje te halen, waar die bar totaal niet op is voorbereid, met te weinig en niet al te ad rem personeel. Het is nu al 22:15 uur, het tijdstip dat de quiz zou eindigen, maar het is nog niet gedaan met de pret. De recensenten blijken idioot hoog te scoren. Het beste team uit het publiek dat ook niet onaardig bezig is heeft Hedwig van Driel in de gelederen, misschien bekend als recensent voor Schokkend Nieuws. Er volgen nog wat rondes met vragen die punten op kunnen leveren bij een goed antwoord, maar ook strafpunten bij een foutieve uitspraak. De feesttoeters die worden gebruikt om te melden dat je het antwoord weet zorgen voor de nodige hilariteit. Opvallend is, dat het publieksteam opvallend goed scoort bij het auditieve deel, waarbij je alleen een filmster hoort praten, waarna je de naam van degene in kwestie moet noemen en de titel van de film.
Uiteindelijk zijn het toch de recensenten die er met de wisselbokaal en een tas vol leuke prijzen vandoor gaan, met het publiekskoppel als opvallende tweede. De wisselbeker houdt in dat er nog vele Eye-quizzen zullen volgen. Count me in!
Omdat het ondertussen al 23:15 uur is geworden lopen we terug naar de pont. Achter ons worden er beelden geprojecteerd in de vorm van een oog op het indrukwekkende voormalige gebouw van de Shell dat naast het filmmuseum staat. Alsof een eenogige reus over de stad waakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten