Hoe lang duurt het om iemand te wurgen tot de dood er op volgt? Twee scènes doemen onmiddellijk in mijn geheugen op. Die van Frenzy van Alfred Hitchcock (natuurlijk ook vanwege de tong uit de mond) en van A Short Film About Killing van Krzysztof Kieslowski. Voornamelijk vanwege de moeite die zo’n daad moet kosten, in tegenstelling tot wat de meeste films laten zien. Revenge: A Love Story begint bijna direct met een wurgscène, waarin het slachtoffer bij de nek en de toeschouwer bij de lurven wordt genomen. Een zeer lugubere vondst in een rivier brengt vervolgens de politie naar het huis waar de moord plaats vond. Je legt de link in je hoofd en je bereidt je voor op een zeer intense filmbeleving. De acties van de moordenaar lijken gericht tegen de politie, die zelf verre van fijnzinnig optreedt om de zaak op te lossen. Een terugblik laat je even op adem komen en laat zien hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen.
In de titel van de film zitten de woorden ‘liefde’ en ‘wraak’. Zijn het de motieven achter de wandaden? Zijn de twee begrippen enigszins met elkaar te rijmen? Het lijkt schier onmogelijk na het extreme begin, maar films als die van Chan-wook Park met zijn wraak trilogie (Oldboy, Lady Vengeance en Sympathy For Mr. Vengeance) laten zien dat niets onmogelijk is, als je de extremen in de mens maar voldoende uitvergroot. Daar heeft deze film geen problemen mee.
Het is een zeer gewelddadig verhaal geworden waarin de uiteindelijke boodschap ijzingwekkend wordt weergegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten