Als je de site van Imagine bekijkt en je leest de recensies van de films, gaat het van juweeltje tot instant klassieker. Natuurlijk zal men er alles aan doen om het programma goed aan de man te brengen om zoveel mogelijk kaartjes te verkopen en dat is ze natuurlijk meer dan gegund. Voor een objectiever oordeel zoek ik het dan ook via andere bronnen op het internet, om zodoende tot een besluit te komen, van wat ik wel en wat ik niet wil zien. Soms is het ook wel genoeg om je gevoel te volgen.
Ondanks dat gevoel zit ik toch bij de openingsfilm van het festival. Waarom? Misschien omdat het de openingsfilm is en ik hoop dat ze die beslissing niet zomaar nemen. Dus zit ik naast vrijwilligster Flappie en zeg haar dat dit een film wordt met een ‘alien invasion’ zonder ‘alien invasion’. Vorig jaar had je ook al zo’n film en die was niet zo goed, antwoordt ze. Ik weet precies wat ze bedoelt en bereid me voor op een lange zit.
Die film vorig jaar was Fase 7, met een ander uitgangspunt (uitbraak van virus), maar bijna precies dezelfde invulling. Ik schreef daar o.a. dit over: “Het is niet eens duidelijk om wat voor virus het gaat en wat de gevolgen zijn. Het interesseert Coco en Pipi niet veel. Ze vervolgen hun leven, kibbelen een beetje, ergeren zich aan het feit dat een derde gloeilamp het begeeft en overleggen zo nu en dan wat met de buren, die ook maar wat verstrooit rondlopen. (…).Het normale leven in bijzondere omstandigheden die je eigenlijk niet ziet. Het idee kan in het begin nog redelijk verhullen hoe saai dit eigenlijk is (…). Maar dat duurt niet lang. Vijf stoelen naast mij ligt er al iemand te ronken en ik begin me te ergeren aan het oeverloze overleg en gekibbel, de ‘nietsigheid’ van dit alles dat zo traag als dikke stront voorbij glijdt. Tegen de tijd dat er eindelijk bloed vloeit, mag van mij de hele zouteloze bende zo snel mogelijk aan gort worden geschoten, zodat ik de zaal kan verlaten.”
Ik zou nu dezelfde recensie kunnen schrijven. Alleen dit keer is het geen virus, maar een vliegende schotel die boven Madrid hangt en is de vraag niet ben je besmet, maar ben je een alien. Neem daarbij in overweging dat er geen druppel bloed vloeit en je het idee krijgt dat je naar een klucht van John Lanting zit te kijken. Niets ten nadele van die man en als je er van houdt, be my guest.
Misschien had ik de aanprijzing van Imagine beter moeten lezen. “Vooral Carlos Areces (…) als buurman Ángel is van een buitenaardse grappigheid”. Helaas ben ik geen alien.
Stemoordeel: hopeloos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten