Het blijft een probleem, die verrassingsfilm. Na de ellende
van vorig jaar en de algemene neerwaartse
trend die door de jaren heen te zien was, is men nu in zoverre voorzichtiger
geworden dat er geen aanwijzingen meer worden gegeven vooraf en er nu zelfs
geen introductie van de film meer plaatsvindt. Ook het publiek is voorzichtiger
geworden. Het spektakel van weleer is niet meer uitverkocht, na alle deceptie.
Toch zit ik hier weer en verdraaid, mijn hart gaat opeens sneller kloppen als
ik zie dat het om een Franse film gaat, en mijn hart gaat nog sneller kloppen
als ik een hoogzwangere Béatrice Dalle in beeld zie verschijnen. Dit is de
nieuwe film van Alexandre Bustillo en Julien Maury, die enkele jaren geleden op
het festival met À L’Intérieur
de heftigste film van die editie afleverden. Een simpel verhaal op extreme
manier uitgevoerd. Met favoriet Dalle in de hoofdrol. Dus ik ben heel blij,
maar dat gevoel blijft niet lang hangen…
De beginscène heeft eenzelfde kracht en nietsontziendheid
als À L’Intérieur. Je zou het zelfs
kunnen zien als het begin van een vervolg, waarin het Dalle eindelijk zelf
zwanger is geworden, maar ook nu is ze weer niet happy en brengt haar
ongenoegen op brute wijze tot uiting. Maar daarna gaat het een hele andere kant
op. Een soort avonturenfilm van drie kwajongens, die van alles uithalen en dan
op hun tocht de man van Dalle en hun misvormde zoon tegenkomen, die zich hadden
verschanst. Er wordt dus van alles getoond over de jongens en zelfs hun gezin
thuis, zodat we een beeld krijgen van wie ze zijn. Als de horror eindelijk weer
in de film komt heb je het gevoel dat al die achtergrondverhalen niet echt een
doel hebben en als er sympathie moest worden opgewekt is dat niet gelukt. Ik
denk dat ze die aandacht beter hadden kunnen besteden aan de man en zijn vreemde
zoon, zodat we ons niet van alles afvragen over dat koppel. De horror die volgt
is overigens een stuk minder dan we op grond van het intro mochten verwachten.
Veel speelt zich zelfs helemaal buiten beeld af. Het lange wachten op actie,
het leggen van de verkeerde focus en het niet inlossen van verwachtingen maakt
dat je onverschillig naar deze film kijkt en denkt, wat moet ik hier nou
eigenlijk mee.
Niet zo slecht als vorig jaar en na een lange dalende trend
dus de eerste kleine stap richting herstel voor de verrassingsfilm. Op dit
moment staat de film overigens wel gewoon onder aan de ranglijst met een 5,05.
Ik heb wel een advies. Er moet iemand zijn die het lef heeft
om even voorbij de eventuele commerciële belangen te kijken. Ik neem aan dat de
programmeurs zelf wel weten welke films boven de rest uitstijgen. Neem zo’n
film nu eens niet in de normale roulatie op en maak er de verrassingsfilm van.
Als die dan goed scoort, heb je blije mensen en kun je de film in het nieuwe ‘best
of’ programma gooien, zodat je alsnog de commerciële vruchten kan plukken.
Als niemand dit durft of kan, laat het hele concept van de verrassingsfilm dan
gewoon varen.
Stemoordeel: slecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten