Het Vonnis

Vroeger gingen we regelmatig richting Houthalen (België), alwaar de mannen van het indie-pop bandje Nemo woonden, die na onze talrijke concertbezoeken in 1994 vrienden waren geworden. We reden dan via Eindhoven en Valkenswaard het land onzer zuiderburen in, alwaar we langs de weg in dorpjes als Helchteren een variant op onze kroketten uit de muur zagen in de vorm van machines waar je een brood uit kon trekken. Slimme uitvinding die we juist in Nederland destijds hadden kunnen gebruiken, aangezien de bakkers hier niet en in België juist wel op zondag open waren.

Het is zo’n automaat waar de vrouw van Luc even een brood gaat halen als ze toch moet wachten tot haar man de auto heeft volgetankt. Het wordt noodlottig in een zeer brute scène waarin Luc meer dan alleen zijn vrouw verliest.

Hij beseft dit pas goed als hij wakker wordt uit zijn coma, thuis komt in een huis ingericht voor een gezin, waar elk voorwerp herinnert aan wie er niet meer is. Gelukkig wordt de dader snel gevonden, maar door een procedurefout (“wat is dat voor theoretisch gezever”!) krijgt het recht zijn beloop niet.

Regisseur Jan Verheyen ken ik eigenlijk alleen als medeorganisator van De Nacht Van De Wansmaak die hij in het verleden ook in Nederland met zijn welbespraakte Vlaamse tongval van hilarisch commentaar voorzag. Met Het Vonnis heeft hij een soort omgekeerde Lucia de B. gemaakt. Iemand hoort thuis in het gevang, maar zit er niet. Onrecht! Wat doe je er aan? Kun je als slachtoffer van de dader over dit onrecht heen stappen, het naast je neer leggen, verder gaan met je leven, of wat daar van over is? Op zich al een interessant gegeven dat hier op zeer boeiende en meeslepende wijze invulling krijgt. De pijn, de woede, de frustratie, de innerlijke strijd. Luc kent het allemaal. Wat te doen? Hij neemt de beslissing om niet alleen achter de dader aan te gaan, maar ook het rechtssysteem, Justitie aan te pakken.

Afgezien van de strijd die Luc levert is het ook een interessante issue om stil te staan bij het rechtssysteem waar we voor hebben gekozen, die procedures kent waar dingen mis kunnen gaan. Iets dat op een gegeven moment bijvoorbeeld ook in de mega-zaak van Robert M. speelde. Hoe groot mag de ’ten koste van’ zijn? Wat is de invloed van de publieke opinie, zeker als het om een rechtbank met een jury gaat, zoals dat in België het geval is.

Het einde, het vonnis is eigenlijk niet eens zo zeer van belang. De strijd van Luc en de discussie rond het systeem zijn veel crucialer.

Ps. Het was af en toe wel moeilijk voor me om niet de hele tijd Phil Dunphy (Modern Family) in het hoofd van Luc te zien!