Regisseur E.L. Katz spreekt ons toe vanaf het doek. Een
videoboodschap waarin hij ons bedankt voor het komen en kort vertelt dat de
film is opgenomen in 14 dagen, waarvan er nog eentje afviel vanwege een black-out.
Ze hadden niet van tevoren gerepeteerd. Het was verschrikkelijk heet in L.A. en
zonder airco vlogen ze elkaar soms bijna echt naar de strot. Misschien kunnen
we zien welke scènes dat geweest moeten zijn. Hij eindigt met “have a good time”.
‘Final notice’ hangt er op zijn deur. $ 4.500,- betalen of
het huis verlaten. Niet echt fijn, zeker niet als je een lieve vrouw en een schattige
baby van een paar maanden hebt. Als je dan ook nog wordt ontslagen heb je even
een borrel nodig om bij te komen. In de kroeg kom je een oude gabber tegen en
een joviale man met zijn veel te mooie vrouw die een feestje willen bouwen.
Nou, nog eentje dan.
De joviale man heeft een hoop poet en daagt de vrienden uit
tot weddenschappen waarmee ze geld kunnen verdienen. Van wie het eerst een shot
tequila achter over slaat tot wie een stripper een klap op d’r kont durft te
geven. Drank vloeit rijkelijk en snuifjes coke volgen rap. Eenmaal in het huis
van het echtpaar worden de weddenschappen heftiger, de sfeer grimmiger en proberen
de oude vrienden elkaar af te troeven in hun zucht naar geld, dat ze allebei zo
goed kunnen gebruiken.
Wat begint als heerlijk puberale lol, met hilarische
vondsten, wordt na verloop van tijd vernederend, onsmakelijk, pervers, ziek,
extreem en goor. Dat deze film in twee weken is geschoten merk je nergens aan
af. Overtuigende rollen van de vier hoofdpersonen die je steeds ongemakkelijker
in je stoel laten zitten. Daarnaast houdt de film je een spiegel voor. Waar je (in
eerste instantie) om lacht is eigenlijk helemaal niet om te lachen. Het doet
ook denken aan bepaalde gameshows als Over De Rooie en Expeditie Robinson
met zijn eetproef.
Je begint met lachen vanwege de lol, je eindigt met grimlachen
van de ellende.
Stemoordeel: zeer goed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten