(1e seizoen, 13 afleveringen, 40 min, IMDb 7,3)
Op de onherbergzame Noordpool is er bij Arctic Biosystems
een (retro)virusuitbraak geconstateerd en de CDC (Centers for Disease Control
and Prevention) komt met een team onder leiding van Dr. Alan Farragut om er
alles aan te doen dit virus te controleren en een vaccin te maken om het uit te
schakelen. Het enorme onderzoekcomplex huisvest meer dan honderd mensen uit
vijfendertig verschillende landen. Er zijn verschillende geïnfecteerden die bloeddoorlopen
ogen hebben, opgezette aders, een zwart soort slijm uit hun mond laten lekken
en als hondsdolle zombies gezonde mensen aanvallen en het virus oraal overbrengen.
De CDC probeert het pathogeen
op te sporen en komt er achter dat er mutagenen zijn die de mutatie
versnellen.
Hoofd van het centrum Dr. Hiroshi Hatake lijkt meer te weten
dan hij prijs geeft, maar hij is niet de enige met een geheime agenda.
Dit is zoiets als The Thing
meets Contagion.
Eindelijk weer eens een aardige science-fiction tv-serie, met een flinke dosis
horror en verrassende wendingen. Per aflevering wordt er één dag behandeld. Er worden
zeker in het begin een hoop medische termijn naar je hoofd geslingerd. Wat
dacht je van: MRE lockers, The Duchamp Protocol, Gabepentin, RNA Map, Sodra
Infusions, Viremic Sepsis en Gene Delivery Vehicles. En dat binnen één
aflevering. Sterker nog, wat dacht je van: Tetra Hydrofuran Carbamate, Triazine
Ring, Stearic Interaction binnen één zin! Naar verloop van tijd wordt het
gooien met dit soort termen minder, komt er een groter plaatje in beeld, is het
virus misschien niet het belangrijkste probleem en zijn de belangen en het ‘fiction’
deel groter dan verwacht.
Hoewel dit eerste seizoen (volgend jaar vervolg) zijn
beperkingen kent, blijft het toch wel leuk om naar te kijken, omdat je af en
toe flink op het verkeerde been wordt gezet. Ben wel benieuwd welke kant dit op
gaat, maar het kan ook zijn dat ik volgend jaar na twee afleveringen afhaak…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten