Tekenen van komend onheil.
Teken 1 = als iemand tegen je zegt dat je voorzichtig moet
doen, op de grote weg moet blijven want er zijn een hoop gekken ‘out there’.
Teken 2 = als je een dood dier tegen komt waar de wriemelende
maden zich tegoed aan doen.
Teken 3 = als je een bende trailer trash hillbilly lowlifes ziet
aankomen die een paar ‘Native Americans’ afslachten.
Met de coole Pontiac GTO met kenteken 68 GRRR8 raast de
doofstomme Zoe door ruig Amerika. Via de Grand Canyon komt ze bij New Mexico
alwaar ze wordt overmeesterd door boosdoeners. Het meisje wordt bruut verkracht
en vermoord. Einde verhaal. Althans, dat dachten die stoere, ongeschoren,
whisky drinkende, ketting rokende, vuilbekkende dombo’s. Laat daar nu een oude
indiaan zijn die het meisje weer tot leven wekt, zodat dit een alternatieve
versie wordt van een Rape & Revenge film, waar Resurrection aan
tussengevoegd kan worden.
Het eerste slachtoffer komt op heerlijk demonische en bloederige
wijze aan zijn eind. Helaas wordt dat niveau niet vast gehouden, laat staan dat
het een overtreffende trap wordt. Het frêle ondode meisje dat zich met duct
tape bij elkaar moet houden is een mooie vondst. Dat ze met pijl en boog in de
weer gaat is minder wild dan verwacht. Het verhaal van een geliefde die het
meisje gaat zoeken loopt er dan ook nog doorheen, waardoor het tempo inzakt.
Mijns inziens had regisseur Ojeda de overdonderende aanpak
moeten vasthouden.
Stemoordeel: zozo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten