Jim krijgt een telefoontje als hij in het Disneyhotel zit
met zijn vrouw en twee kinderen en hoort dat hij is ontslagen. Maar vergeet
niet de Soarin’ in te gaan, die schijnt geweldig te zijn, aldus de boodschapper
van het slechte nieuws die ook alleen maar de boodschap brengt en met een
luchtige noot het gesprek wil afsluiten. Jim besluit zijn mond te houden en in
ieder geval nog één leuke dag in het park te gaan beleven. Dus op naar de lange
rijen, talloze attracties, grote parades, een kleine wereld, piratengrotten,
een huilende dochter, belachelijke souvenirprijzen, ballonnen, een brakende
zoon, vuurwerk, vochtige hitte, het zwembad en een zeurende vrouw die niet in
is voor een geintje.
Jim’s fantasie slaat af en toe op hol. Enge visioenen en
seksuele verlangens. Dat krijg je in een park waar het geveinsde plezier je
door de strot wordt geramd en je mega pullen bier leegt om de nachtmerrie waar
je in zit te kunnen doorstaan.
Het is het verschil tussen de vrolijke en minder vrolijke
versie van ‘married with children’. Het gevoel in een keurslijf te zitten kan verlangens
naar boven brengen naar een tijd waar onbezorgdheid en minimale verantwoording
nog als vanzelfsprekend werden aangenomen. Zoals bij die twee minderjarige
speelse Franse meisjes die Jim in zijn vizier krijgt.
Clandestien gefilmd in Disney World – waarmee de film zich
meteen in de kijker speelde – uitgevoerd in zwart/wit. Hoewel er hier en daar
duidelijk gebruik is gemaakt van green screen, heb je niet het gevoel dat het
in het geheim is opgenomen, of dat je naar slechte video-opnames zit te kijken.
Integendeel, je zou denken dat ze toestemming hebben gehad. Een zeer goed idee
dat goed is uitgevoerd. Ook het uitgangspunt is veelbelovend, maar qua inhoud
laat de film het toch een beetje afweten. Wie zien iets te veel van Disney en
te weinig ontwikkeling van het verhaal. Daarbij slaat de film een beetje op hol
bij een science fiction-achtige episode, die mijns inziens niet geheel bij de
rest past, maar blijkbaar nodig is om een soort van ommekeer te bewerkstelligen.
Een inkeer zo je wilt. Helaas zeg ik dan. Want wat mij betreft hadden de
randjes best nog wat scherper mogen zijn. De meeste sprookjes zijn namelijk
zeer gruwelijk.
Wel complimenten voor de durf die de makers ten toon
spreiden om de ballon van ‘The Happiest Place on Earth’ eens lekker door te
prikken. Een soort guerilla techniek die kunstenaar Banksy ook al eens toepaste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten