The Babadook

Amelia en haar zoontje Samuel van zes wonen samen in een grauw en grijs huis. Zij kampt nog altijd met de verwerking van de dood van haar man. Ze moet het al tijden alleen rooien. Haar zoontje is een fantasievol knaapje dat gek is van goochelen en allerlei wapens van hout maakt om een denkbeeldig monster te verslaan. Hard werken, nooit een moment voor jezelf, een zorgenkind dat je af en toe achter het behang wil plakken en weinig hulp van anderen omdat ze vinden dat je het leven weer op moet pakken. Het vergt te veel van Amelia die al tijden niet goed heeft geslapen en langzaam afstevent op een zenuwinzinking. Als Samuel een angstaanjagend pop-up boek vindt over een verschijning die The Babadook heet, wordt ook moeder getuige van de manifestatie van het monster dat niet veel goeds met hen voor heeft.

De film kent een mooie, rustige opbouw, waarin goed duidelijk wordt hoe alle pijn, verdriet, zorgen, wanhoop, angst en gebrek aan liefde je teveel kunnen worden. Het trauma van het verlies van haar man komt tot leven in de vorm van een ouderwetse boeman die de moeder zelfs tegen haar zoontje opzet. Als dit eenmaal gebeurt, wordt de film echt knap griezelig, maar tegelijkertijd ook hartverscheurend en grappig. Die laatste twee komen dan voornamelijk door het extreem moedige jongetje, dat zijn moeder ten koste van alles tegen die boeman wil beschermen. Het is een rare mix van emoties, maar het werkt wonderwel.

Als een film zo leunt op de optredens van twee acteurs, dan moeten die ook van hoge kwaliteit zijn. Zowel moeder (Essie Davis) als zeker ook zoon (Noah Wiseman) spelen op zeer overtuigende wijze hun spel en maken je deel van de nachtmerrie die zo’n ingrijpende gebeurtenis op je leven kan hebben.

Stemoordeel: goed