Regisseur Till Kleinert is aanwezig en spoort ons aan om te
dansen en vooral plezier aan de film te beleven.
Jakob is een politieman in een klein dorp. Hij is een beetje
een lulletje rozenwater, die zich bezig houdt met miniatuurbouw en niet al te
serieus wordt genomen door zijn plezier makende leeftijdgenoten. En dat terwijl
hij zichzelf en de naleving van de wet juist heel serieus neemt. Het dorp wordt
geteisterd door een wolf. Maar waarom voedt Jakob deze wolf? Als er dan ook nog
een man in een jurk met een Samoerai zwaard ten tonele verschijnt die hem uitdaagt
is al gauw duidelijk hoe de vork in de steel zit.
Daarin zit hem voor mij ook het probleem met deze curieuze
film. Het is zo snel duidelijk dat Jakob vol met (seksuele) gevoelens zit die
hij weg heeft gestopt. De wolf en de Samoerai zijn onbewust door hem opgeroepen
om die gevoelens naar boven te halen. Er volgt zodoende een spel, dat af en toe
nog bloederig wordt, maar niet veel meer toevoegt aan wat al bekend is.
Pluspunt is dat de film tot het einde toe in het midden laat of het allemaal
afspeelt in het hoofd van Jakob, of dat er werkelijk iets is opgeroepen.
Till Kleinert komt nog even naar voren om wat toe te
lichten. Dit is een eindexamen film. In Duitsland is het een traditie geworden
om een eindexamen film te maken van speelfilmduur. Zodoende werk je 8 jaar aan
je studie, waarvan de laatste 3,5 om dat megaproject tot stand te laten komen.
Want waar haal je het geld vandaan, zeker voor zo’n buitenbeentje als dit.
Meestal is er de koppeling tussen het filmfonds en de televisie, waarbij beide
partijen de helft van de financiering voor hun rekening nemen. Till heeft het
voor elkaar gekregen om de televisie, die toch geen interesse had, er tussenuit
te halen, de helft via het filmfonds te scoren en de rest via crowdfunding en (persoonlijke)
leningen. Waarschijnlijk wordt de film na de festivals uitgebracht in de
bioscoop. De film is qua onderwerp autobiografisch. Het gevoel van een persoon
die maar 50% volledig is en door de druk van buitenaf moeilijk tot volle wasdom
komt. De verwerking van een klein trauma, zou je kunnen zeggen. Grootste
inspiratiebron was de film The Hitcher,
maar ook Roodkapje van de gebroeders Grimm, en zeker daaruit het beeld van de
wolf in grootmoeders kleren spraken de regisseur enorm aan. Pit Bukowsky die de
Samoerai speelt had het best moeilijk met zijn rol. Hij wilde het graag spelen,
maar is een alfamannetje wat voor innerlijke strijd zorgde en ook de eindscène
waarin hij zich frontaal bloot (en hoe!) moet geven had een paar takes nodig om
alles voor elkaar te krijgen. Voor wat betreft de Samoerai code is het leuk dat
de wildeman wel het zwaard heeft, maar Jakob veel meer een code naleeft. De
eerste versie was wat dat betreft veel realistischer geschreven vanuit gevallen
dat mensen doordraaiden en met een Katana de openbare orde gingen verstoren.
Maar dit paste toch niet goed bij Jakob’s gevoel en hoe dit tot uiting moest
komen.
Als ik na de film sta te wachten op de volgende, loopt Till
Kleinert mijn richting op om ook die volgende film te gaan bekijken. Ik spreek
hem aan want ben benieuwd waar hij voor zichzelf vanuit was gegaan bij deze
film betreffende het feit of het nu allemaal is verzonnen, of dat er echt iets
is opgeroepen. Voor hem was
dit laatste het geval. “If you stare into the abyss long enough the abyss
stares back at you”, verklapt hij me en voegt daar zijn eigen visie aan toe: “if
you stare into the woods long enough, something will come out”!
Stemoordeel:
zozo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten