Steve Rogers heeft na zijn vorige avontuur als The First Avenger
niet stil gezeten. De oude reliek uit de jaren veertig heeft met een ‘to-do
list’ op zak misschien nog geen Thai gegeten, of Nirvana beluisterd, maar
zijn gevechtstechnieken zijn up to date, zoals we kunnen beleven in een
explosieve liftscène. De wereld is nog altijd gecompliceerd voor de Amerikaanse
held en de kapitein die voor S.H.I.E.L.D werkt krijgt zo zijn bedenkingen of
dit werk nog wel zo rechtschapen is. Als Nick Fury echter wordt aangevallen en
de organisatie niet langer betrouwbaar is wordt het persoonlijk en gaan er
klappen vallen en blijkt ook het verleden nog van invloed.
De eerste film was eigenlijk een tegenvaller. Of misschien
ook niet, want met Captain America heb ik nooit veel gehad. Een superheld
zonder speciale super-krachten. Een saaie Amerikaanse spierbundel met nul
tinten grijs in een heel suf pak die zijn onverwoestbare schild gooit, of zich
er achter verschuilt. Hoewel hij iets is gepimpt, komt het daar grotendeels nog
wel steeds op neer. Gelukkig zijn daar Natasha Romanoff a.k.a. Black Widow die
met haar eigen agenda en supersexy vechttechnieken het hart laat pompen, een
nieuwe aardsvijand in de vorm van de duistere Winter Soldier, een interessante
kijk op hoe de wereld veiliger kan worden en wat je daarvoor over hebt en een
hele hoop spannende actiescènes. Dit alles geeft de film enige inhoud en meer
dan voldoende vaart.
Kortom, een flinke stap in de goede richting voor de wat
kleurloze superheld die toch echt dat oude pakje niet meer van stal moet halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten